Gran Canaria.
De plek waar menig landgenoten hun 2de verblijfje hebben.
Dé zonzekere bestemming bij uitstek in de herfst- en wintermaanden. Eén van de meest geboekte reizen onder Belgen dit najaar.
Maar waarom eigenlijk?
Nee, het zou geen liefde op het eerste gezicht worden met Gran Canaria.
De reden?
Een kleine portie vooroordelen van mijn kant.
En dan krijgt de tegenpartij geen eerlijke kans om een goeie eerste indruk te maken… Al doet ie nog zo z’n best.
Hoewel ik zoals altijd met een open blik een nieuw stukje land wilde ontdekken, kon ik me niet van de indruk ontdoen dat we op deze reis vooral resorts en zon zouden zien.
Dat het daarbij zou blijven.
Ook al beweerden menig reisgidsen het tegendeel…
Dat moest ik toch eerst even met m’n eigen ogen zien.
Ik had beter moeten weten…
De eerste avond voldeed volledig aan mijn vooroordelen…
Onder het motto ‘We doen eens zot’, hadden we dan ook gekozen voor een groot, fancy hotel. Normaal geven wij steevast de voorkeur aan kleinschalige hotelletjes of B&B’s, waarbij charme en locatie de doorslaggevende factoren zijn. Maar ik had voor deze reis mijn zinnen gezet op het plaatsje Puerto de Mogán, en wel om deze redenen:
het zuiden van het eiland is doorgaans zonnig en droog,
Puerto de Mogán kreeg ontzettend veel mooie recensies
en er zijn behoorlijk wat restaurantjes te vinden.
Check.
Check.
Check.
Het aanbod in Puerto de Mogán – op het moment dat wij boekten – was er vooral één van grote, fancy resorts, en dus stapten wij maar al te graag eens van onze gewoontes af en kozen we voor hotel Cordial Mogán Playa.
Hotel Cordial…
Dat is vertoeven in een soort waanzinnige droomwereld.
Het hotel is zo groot, dat de bagagejongen ons door de wirwar aan gangen en balkonnetjes zou loodsen (loslaten, die zelfstandigheid en die ‘ik draag mijn bagage zelf wel’-houding), stuk voor stuk prachtig gelegen tussen een 400-tal verschillende planten – en bomensoorten.
Sfeervolle lichtjes, livemuziek op de achtergrond, welkomstdrankje…
We waanden ons in een dorp van pracht en praal,
met gouden prieeltjes,
giga zwembaden,
ligzetels keurig naast elkaar gezet,
dresscode in de dinner room…
Voor ons was het echt even wennen om zo op onze wenken bediend te worden. Wij zijn dit soort hotels duidelijk niet gewoon en konden diezelfde avond, lachend op ons groot balkon met een belachelijk mooi uitzicht en een zacht briesje alleen maar zeggen: dit is helemaal hoe wij Gran Canaria in ons hoofd hadden, dit is echt té fancy voor ons.
Geen liefde op het eerste gezicht dus, maar dat we ons gingen amuseren, dat stond wel vast.
Maar dan – op dag 2 – gaf Gran Canaria plots zijn geheimen prijs voor ons… Onze veel te fancy cabrio reed ons over de prachtigste wegen naar woestijn, kloven, berg en dal.
Alsof je de hele wereld op 1 eiland tegenkomt.
Het leek wel of we op de voorpagina van automagazines reden, slingerend tussen bergen die ons deden vermoeden dat we in de Grand Canyon zaten.
We vielen op Gran Canaria van de ene verbazing in de andere.
Wat een variatie aan landschappen.
Wat een heerlijkheid om te touren.
Wat een pracht aan verborgen parels.
Gran Canaria is zoveel meer dan zon, zee, strand, resort.
En daar was ze dan: de liefde op het tweede gezicht.
We zijn in onze verliefdheid mee in de droomwereld gestapt die Gran Canaria heet.
Een droomwereld waar de bevolking ontzettend vriendelijk en relaxt is.
Een droomwereld waar je de gure Belgische herfstdagen meteen vergeet bij een zalige 25°C.
Een droomwereld waar je ook nog eens heerlijk kunt tafelen….
En het leuke van al : deze droomwereld bestaat écht…
Op zo’n kleine 5u vliegen van België.
Maakt liefde blind?
Misschien.
Maar bij ons kriebelt het alvast om terug te keren naar die nieuwe liefde.
Gran Canaria, ik had beter moeten weten.
We love you.
