Ik ben een gezellige.
Of het nu dekentje-kersenpittenkussen-zetel-koffietje is of op café hangen met mensen die ik heel graag zie.
Of het nu een oprechte warme knuffel is of een apéro’ke met de buren.
Of het nu een gezelschapspelletje is met een kommetje chips en een lekker pintje dabei of een Netflix avondje met een lekker glaasje wijn.
Als het maar gezellig is. En jah. Daar hoort bij mij steevast goed gezelschap én lekker eten of drinken bij.
En laat die gezelligheid nu net zijn waar ik ook op vakantie naar op zoek ga.
Dat in het achterhoofd houdend, dacht ik even dat we de foute bestemming hadden gekozen. Foutje. Misser. Verkeerd verbonden. Helaas.
Hotels , zo groot als een dorp, waarin je letterlijk verdwaalt… Zou ik daar mijn gezelligheid wel in kunnen vinden?
Ja dus.
Want heb jij al eens gehoord van Puerto de Mogàn?
Aaahhhh….
Puerto de Mogàn…
Daar…. vlakbij alle hotelgiganten (die overigens – ondanks hun omvang wel écht gezellig kunnen zijn. Ik moest mijn mening ook daarover herzien).
Met hun toeters en bellen.
Glitter en glamour.
Show en bravoure.
Daar… in de schaduw van alle grootsheid, ligt verscholen: een klein ongelooflijk gezellig haventje.
Huizen met witte geveltjes, bedekt met de prachtigste bloemen. Kleine steegjes die je met kronkelende trapjes, stijl naar boven leiden en je een prachtig uitzicht over de haven schenken. Tientallen terrasjes met stuk voor stuk een onbetaalbaar uitzicht.
Ja hoor.
Daar… In Puerto de Mogàn werd mijn gezellige zelve helemaal blij.
Lekker eten, gezellig tafelen, fantastische omgeving.
En dat goed gezelschap, daar had ik zelf voor gezorgd.
Check.
Check.
Check.
Overdag stroomt het plaatsje helemaal vol. Gezellige drukte daar. Maar ‘s avonds keren de dagjestoeristen weer richting resort en valt er een heerlijke – gezellige – rust over Puerto de Mogàn. Duizenden lichtjes verlichten de haven. In de boten gaan de gordijntjes dicht. Het water kabbelt en port rustig tegen jachten en vissersbootjes aan. De terrasjes zijn goed gevuld. Kaarsjes worden aangestoken en iedereen denkt – van op zijn terrasje bij een goed glas wijn en een vis die recht uit het water op het bord is gesprongen – ongetwijfeld hetzelfde: Kunnen we hier blijven? Voor altijd? Please?
Wil je het helemáál af maken, boek dan op tijd een plekje – aan het water – bij Mi Vida. Mi Vida… Het restaurantje waarvoor ik met plezier een – flink vertraagde – vlucht van 5 uur zou nemen. Het adresje dat – ondanks de torenhoge verwachtingen – op geen enkel punt heeft teleurgesteld.
Mi Vida… Een decor met een hoekje af.
Ontzettend vriendelijke bediening – met een hoekje af.
Kitsch ten top.
En oh zo gezellig.
Om dan nog van het eten te zwijgen… Kraakvers. Mooi gepresenteerd. Superlekker.
Ja. Ik ben een gezellige.
En dat is Puerto de Mogàn ook.
En Mi Vida zeker.
En ik mijmer intussen graag nog even over mijn nieuwe lievelingsplek…
Met mijn kersenpittenkussen en fleecedekentje
In de zetel.
Gezellig.
