Een zorgeloze wandelvakantie met kids? Niet zonder deze 5 tips!

Wandelvakanties met kinderen zijn fantastisch. Kinderen beschikken immers nog over een basisconditie om jaloers op te zijn, ze kennen nog niet de vanzelfsprekendheid die ons als volwassenen dikwijls tegenhoudt te genieten van kleine dingen. Overigens zijn kinderen daardoor ook erg snel te motiveren, dus met een beetje afleiding vliegen de kilometers er zo door.

Klinkt bijna perfect toch?

Helaas.

Picture perfect is een luchtbel.

Een utopie.

Rozengeur en maneschijn?

Alleen in sprookjes.

Maar met een aantal goede tips in het achterhoofd maak jij van een wandelvakantie met je kids een onvergetelijk avontuur. Bezorgen wandelvakanties je handenvol nieuwe binnenpretjes en mooie herinneringen.

 

Een goede uitrusting 

Heb je plannen om flink wat kilometers te gaan stappen? Bespaar dan niet op degelijke kledij en schoenen. Dé reden waarom kinderen – en niet alleen kinderen – beginnen zeuren is omdat ze het koud hebben. Nat worden. Pijnlijke voeten hebben. Dat valt allemaal gemakkelijk te vermijden. Noren zijn daar kanjers in. Toen we 2 jaar geleden in Noorwegen waren, bleven de Noren ijzig (!) kalm bij de gietende regen en leerden ons meteen een belangrijke les: “Slecht weer bestaat niet. Slechte kleding wel.” Daarmee was alles gezegd. Het zijn geen spraakwatervallen, die Noren. Maar ze slaan wel nagels met koppen.

Schakel dus alvast zoveel mogelijk redenen tot zeuren uit en bezorg je kids een stel degelijke stapschoenen en goede kledij. Wandel je in de bergen? Zorg dan altijd voor een trui en regenjas. Ook als het 30°C is. Niets zo veranderlijk als het weer als je in de bergen bent…

wandelvakantie


Afleidingsmanoeuvres

Bedenk voor vertrek al wat spelletjes als afleiding. Onze kids kunnen kilométers wandelen. Als ze maar wat afleiding hebben. Een voorbereid ouder is er twee waard. Toch? Lijst dus vooraf al wat afleidingsmanoeuvres op. Zo heb je ze maar uit je mouw te schudden als het nodig is. Reis je met jonge stappers?

Deze spelletjes werken altijd bij onze jongens van 6 en 4…
Stuk voor stuk oldschool entertainment, maar het werkt:

    • Ik zie, ik zie wat jij niet ziet. Ofwel dé klassieker der klassiekers!
    • Of de variant: Ik hoor, ik hoor wat jij niet hoort.
    • Zoek zo snel mogelijk….
    • Op zoek naar paddenstoelen (en even luisteren of er een kabouter thuis is. Uiteraard.)
    • Dierenketting maken (Kat. Tijger. Rat. …)
    • Het hoeven ook niet altijd spelletjes te zijn. Op wandeling zingen wij doorgaans zowat het hele repertoire kinderliedjes, vertellen we verhalen aan mekaar en gaan we op zoek naar (sporen van) wilde dieren.
    • Neem een fototoestel of een verrekijker mee. Succes verzekerd!
    • Ga op zoek naar de mooiste wandelstok uit het bos. Onze jongens wandelen steevast beter met een tover-wandelstok met speciale krachten. Tja.
    • Wandel je in een bos of op een rustig paadje? Dan kan je je onderweg nog verstoppen. Plezier gegarandeerd!Een knabbel geeft je vleugels

Ik ken mezelf.

Doorgaans ben ik meegaand. Gemakkelijk in de omgang. Niet meteen een moeilijk karakter.
Maar dat geldt slechts als ik geen honger heb. Krijg ik honger, verandert dat meegaande karaktertje in een monster.
Herkenbaar?

Wellicht hebben jouw kids dit ook wel in zekere mate. Wandel je veel, zorg er dan ook voor dat je veel knabbels bij je hebt… Noten, wat stukjes fruit, koekjes, … en véél water! Alles om dat innerlijke monster in jou en/of je kids te temmen. Bovendien is eten ook een leuke afleiding én een beloning voor flink stapwerk!

Klim- en klauterwerk

De wandelingen die het meest in de smaak vallen, zijn net dié die we steeds probeerden te vermijden wegens te moeilijk, te veel klimwerk, te stijl. Maar kinderen houden van uitdagingen. Kiezen we voor een gelijkmatige asfaltwandeling, is mijn voorraad spelletjes voor onderweg er al na 10 minuutjes doorgejaagd. Die fout maakten we steeds opnieuw. Niet te moeilijk, want de kinderen zijn nog zo klein. Tot we vorig jaar in Slovenië naar Mount Vogel trokken. We gingen er een wandelingetje doen. De Sija-wandeling, want de pijl gaf 1,5u aan. Dé perfecte afstand voor een gezin met jonge kinderen. Zo dachten we. Alleen bleek onderweg dat Sija de naam van de berg was. Niet de naam van de wandeling. De kortste weg tot de top van de berg was 1,5u. Maar dan was je er natuurlijk nog niet. De wandeling was overigens zo avontuurlijk dat ik de grootste angsthaas uit het gezelschap bleek te zijn. Geen kat meer te zien onderweg. De andere gezinnen waren afgehaakt bij het panoramapunt, op 10 min van de start. 5U (!) zijn we uiteindelijk onderweg geweest. 5 uur lang klimmen. Dalen. Op handen en voeten. Op de billen naar beneden schuifelen. Ki-lo-me-ters hebben we gedaan.

En mijn afleidingsmanoeuvres? Die heb ik niet nodig gehad. De omgeving was duidelijk avontuurlijk genoeg. De jongens hadden er hun handen mee vol en genoten met volle teugen. Onderschat je kroost dus niet. Een beetje avontuur, werkt. Zo blijkt.

Flinke ouders, flinke kids

Last but not least: wees zelf ook flink 🙂 Wie zelf zeurt en klaagt, zal dat sneller overbrengen op zijn kroost. Wees dus zelf de positivo in je gezin. Het zonnetje in je groep. Geniet van wat de natuur te bieden heeft. Wees verwonderd om wat je als wandelaar te zien krijgt op vakantie. Laat je zintuigen werken en geniet. Want wandelen blijft dé meest intense manier om een land te ontdekken. Toch?

Wat is jouw best bewaarde geheim om een wandelvakantie met kinderen tot een goed einde te brengen?

 

Eén gedachte over “Een zorgeloze wandelvakantie met kids? Niet zonder deze 5 tips!”

  1. Dit is weer zo’n mooi ontroerend verhaal. Perfect verwoord en met de nodige zelfkritiek…We zagen het tijdens onze wandeling met de kleinkinderen op de zandbergen. Wij bleven netjes op de paadjes maar de kids klauterden telkens de naastliggende bermen op en af en deden dus het dubbele van de kilometers die onze tocht lang was. Een boom dient ook om in te klimmen, stokken om mee te nemen en water om er zo dicht mogelijk bij te gaan staan en te peilen hoe diep het is…wandelen is inderdaad onvoorspelbaar en boeiend! Tenminste als je creatief bent en de eeuwige vraag :Hoe ver moeten we nog stappen? probeert voor te blijven!

Laat een reactie achter bij moeke Reactie annuleren