De Azoren… Waar watervallen nooit veraf zijn!

Watervallen zijn nooit veraf op Sao Miguel.  De ene al spectaculairder dan de andere, maar stuk voor stuk pareltjes op hun eigen manier.  Wij waren er bovendien in de maand mei en hadden er de watervallen dus dikwijls voor ons alleen.  Magische taferelen.  Het sprookje compleet.

De meeste Oooh’s en Aaaah’s waren die bij de best verscholen plekjes.  De pareltjes die anderen nog niet ontdekten.  Waar je moederziel alleen kan genieten van de natuur.  Als een zeemeermin dobberen bij een waterval.

Schuilt er ook een zeemeermin in jou?  Bezoek dan zeker deze plekjes:

Cascata do Porto Formoso – Porto Formoso

Het heeft wat voeten in de aarde gehad om deze goed verscholen plek te vinden.  Zelfs de plaatselijke bevolking had nog nooit van een waterval in hun slapende dorpje gehoord.  Of mijn Portugees was niet zo best.  Zeer waarschijnlijk.  Maar het is de moeite.  Absoluut!

Ga je naar Praia dos Moinhos – overigens ook een erg fijn strandje waar we de wilde golven en het grijze strand meestal voor ons alleen hadden – dan ben je vlakbij!  Een klein zijstraatje brengt je naar een parking bij wat vroeger een camping was.  Het lag er nu behoorlijk verlaten bij.  Niets doet vermoeden welke parel zich achter de parking schuil houdt! Eventjes over het verlaten grasveld lopen, trapje af, en het paradijsje wacht je op!

 

Salto Do Cabrito – Ribeira Grande

Nog zo’n fantastische plek waar we eerst 7 keer voorbij gereden zijn, voor we de start van de wandeling vonden.  Reken niet op grote parkeerplaatsen of wegwijzers.  Maar zie je een buis lopen van de oude waterkrachtcentrale? Dan ben je wellicht aan het begin van de wandeling!    Iets minder fantastisch voor wie last heeft van hoogtevrees, want de wandeling er naartoe gaat over roosters en buizen van de oude waterkrachtcentrale.  Hier en daar krijg je een doorkijkje naar de Dieperik, maar al bij al was het wandelingetje perfect te doen.  Onze kids vonden de trapjes overigens geweldig en het moet gezegd: ook hier wacht het paradijsje je op…. een mooie beloning, toch?  Niet aan te raden voor rolstoelgebruikers en kinderwagens! Wij hadden alweer het geluk om quasi alleen van deze prachtige omgeving te genieten, maar het schijnt dat het hier in de zomer behoorlijk druk kan zijn.

 

Salto da Farinha – Salga 

In het noordoosten van Sao Miguel vind je de Salto da Farinha – een waterval die zo zachtjes naar omlaag parelt, dat het water verstuift als bakmeel.  Farinha.  Ze heeft haar naam niet gestolen.  Een wandelpad dat je doet denken aan de jungle.  Rotsen bekleed met 50 tinten groen.  Een tafereeltje dat zo onecht lijkt dat je even vergeet dat je niet in de Efteling bent, maar in the middle of nature.  Geen Efteling-elfjes.  Geen trollen.  Geen dansende waterlelies.  Kikkers in overvloed, maar dan wel die soort zonder gitaar.  Genieten dus.  Zelfs bij een waterval die niet naar beneden klettert met een doffe slag,  maar subtiel de groene rotsen rondom zich besprenkelt.  Ook dat kan indrukwekkend zijn. Jawel.

 

Parque Natural da Ribeira dos Caldeirões

 

Vlakbij de Salto da Farinha vind je het Parque Natural da Ribeira dos Caldeirões, waar een van de meest fotogenieke watervallen keurig voor je poseert.  De wandeling er naartoe is niet spectaculair – het natuurwonder ligt gewoon naast de weg – maar aan de overkant van de straat kan je nog even een koffietje drinken en wandelen in het erg keurig parkje.  Niet meteen om achterover te vallen, maar als je er dan toch bent…  Nietwaar?

 

Salto do Prego – Faial da Terra

Last but nog least… Salto do Prego.  Over de wandeling er naartoe valt nog heel wat te vertellen – nog even geduld voor die volgende blog dus – maar wat een kanjer van een waterval.  Een pareltje.  Eentje uit de boekjes.  Save the best for last!  Deze deden we op onze laatste dag – een zondag.  Dat werd ons overigens ten zeerste afgeraden, want Salto do Prego zou behoorlijk populair zijn.  Een toeristische trekpleister.  Drummen voor een plekje.  Maar niet in mei.  Zo bleek.  We zijn behoorlijk verwend geweest wat dat betreft, want ook hier konden we moederziel alleen en zeemeermingewijs paraderen voor deze fotogenieke waterval.  Zwemgerief was dit keer niet nodig, want het water is er ijskoud.  Maar wie denkt er aan zwemmen als je een picknickje bij hebt.  Wit wijntje?  Awel ja!

Tjah… Volg je de (wind-)haan of de pijlen voor de juiste richting? Voel je het verhaal al aankomen?…

 

Begint het bij jou ook te kriebelen om de Azoren te ontdekken?

Lees dan zeker mijn vorige blogs:

De Azoren… Een stukje Azië op de theeplantages van Sao Miguel

Azoren: Furnas – Je potje kokken in een vulkaan…

Whalewatching op de Azoren…Over frustratie en verwondering…

Ik heb m’n hart verloren op de Azoren…