The deep south spreekt tot de verbeelding. Een nummer één op onze bucketlist en voor iedere Amerikaliefhebber een aanrader. Wij deden deze reis nadat we enkele jaren voorheen het meest bekende rondje van Noord- Amerika deden: The best of the West
En eerlijk is eerlijk. De Westkust was de max. Maar wij hielden nog meer van deze reis. We combineerden een rondje Deep South met The Rockies. Klik hier voor het driedelig reisverslag van deze roadtrip. Hiervoor namen we een binnenvlucht van Dallas naar Denver. Wie minder reistijd heeft, houdt het beter op één van beide. Wij deden een kleine maand over deze combinatie, wat toch wel het minimum is.
Onze route begon aan de luchthaven van Dallas, waar een knalrode Dodge Charger ons stond op te wachten om ons de 3360 mooiste kilometers van het diepe zuiden van Noord Amerika te laten ontdekken.
Het rijden op zich is al een belevenis. Een bestemming is zelfs niet noodzakelijk. Helemaal alleen op een eindeloze weg. Katoenplantages en olievelden met jaknikkers wisselen elkaar harmonisch af. De route in deze zuidelijke staten is groen. 50 tinten groen. Op een eenzaam treinspoor doorkruist een eindeloos lange goederentrein het desolate landschap. Een treintafel is er niets tegen. Op onze route richting Memphis passeren we het dorpje Emblem, waardoor we ons plots weer vlakbij huis voelen. De wereld is klein. Zeggen ze dan.
In de auto klinkt – hoe kan het ook anders – Elvis. We naderen immers zijn habitat. Hoe meer we Memphis naderen, hoe meer bestickerde auto’s we tegenkomen. Een mens vraagt zich af of de gemiddelde Elvisfan überhaupt nog wel door z’n achterruit kijken kan. Al is dat waarschijnlijk het laatste van zijn zorgen. “I’ve been to Graceland” en “Elvis lives” kleven harmonieus naast de oude vertrouwde “God bless America” , “In God we trust” en “Save our troups”. We kunnen er alvast aan wennen. Nog geen benul wat ons even later nog te wachten staat.
Dat ‘even later’ bestaat uit een complete Elvis-gekte. Heerlijk. Wie nog geen Elvisfan was, wordt het hier. Sowieso. Zonder uitzondering. Ook ik moet bekennen dat Elvis sindsdien een plekje in mijn hart heeft gekregen. Hoe kan het ook anders. We verbleven in het Heartbreak hotel. Net tegenover Graceland. Als we iets doen, doen we het meteen goed, nietwaar?
Het Heartbreakhotel, oftewel hét hotel voor de diehard fans. En wij. De hotelkamer ingericht vol Elvis items. De radio speelt 24/24 Elvisnummers. Wie denkt even tv te kijken, zal het moeten stellen met Elvistv. En in de ontbijtruimte hangt een groot scherm waarop een van zijn optredens geprojecteerd wordt. Alsof we er zelf bij zijn. Bagel in de hand. The King is alive!
Graceland is dan de meest vanzelfsprekende uitstap. Prima organisatie. Zelfs in het hoogseizoen verloopt alles hier op z’n Amerikaans: perfect georganiseerd. Er is over nagedacht. Ongelooflijk trouwens wat één man tot op vandaag nog teweeg brengt. Ook bij de jonge generatie. Huilende tieners aan Elvis’ graf. Het is verre van een uitzondering.
Lees heel binnenkort deel 2 van deze roadtrip!
Wat leuk om te lezen! Het lijkt me bijzonder om zoveel over Elvis te horen en te zien in deze plaats, wat een idool!