Hongarije voor beginners. Het Balatonmeer

Vandaag ruilden we het snoezige en verlaten Hortobagy voor een heel ander Hongarije; het Balatonmeer. De eerlijkheid gebied me er meteen bij te zeggen dat dit bij een eenmalige trip zal blijven. We hoorden her en der reeds dat het Balatonmeer dé toeristische trekpleister bij uitstek is. Maar de betweter in mij moest dat toch even met eigen ogen zien. Eerst zien, dan geloven. Welja, ‘ze’ hadden gelijk. Niet onze meug. We hebben het gezien. We geloven het.

IMG_8464

IMG_8470

We logeerden in een klein dorpje vlakbij het meer. Daar waar rust en regelmaat hoog in het vaandel gedragen worden. Op het eerste zicht een bijzonder sympathieke camping. Het stond er verre van vol. Het was er inderdaad heerlijk rustig. Te rustig voor ons, zo bleek later. De camping schenkt je een mooi uitzicht op het stadje Héviz, bekend om het grote thermaalbad. Het heeft ook een roestig speeltuin-tje en een zwembad-je. Dat laatste is erg proper en oogt ondanks de grootte (25m²) heel aantrekkelijk.

Bij aankomst kregen we de instructies van de Oostenrijkse eigenaresse dat er in het bad niet gesprongen mag worden. Het is immers drinkwater. Stel je voor. (Het is overigens ons inziens erg vreemd dat iemand die zo begaan blijkt te zijn met de natuur, er geen enkele vorm van afval sorteren op na houdt. En überhaupt een zwembad heeft. Met dat kostbare drinkwater. Deze bedenking even ter zijde. ) Bij onze eerste plonsbeurt (of dobberbeurt, want plonsen is niet toegestaan) blijkt dat ook ballen en ander speelgoed not done zijn. We lopen (of zwemmen) op eieren, wat overigens een hele uitdaging is met een 3-jarige waterrat. De opblaasplank die we hen die ochtend cadeau gaven bleef ingepakt en in plaats daarvan probeerde ik de oudste te leren zwemmen.

En toch. Toch kregen we op dag 2 de vrouw des huizes op ons dak. Tijdens een gezellig tafereeltje, waar overigens geen andere zwemmers te bespeuren waren. Genietend van de rust die we in de rest van de omgeving niet konden vinden. Er lagen spetters water op de stenen. Je leest het goed. Wij. Hadden. Gespetterd. Foei. We voelden ons zesjarigen die op het matje geroepen werden omdat ze wat hadden mispeuterd. Meer dan inwendig gevloek omdat ik nooit Duits gekregen had op school kwam er niet. Ik had zoveel willen antwoorden. Maar spreken is zilver, zwijgen is goud. Wat een geluk dat ik geen Duits spreek. Deze camping is erg mooi, maar kinderen zijn er ons inziens geen graag geziene gasten. Maar wie van dobberen houdt, vindt hier absoluut zijn gading.

sdrdav

Onze activiteiten dan… Ik zocht vooraf even op wat hier te beleven was. Heel wat, zo bleek. Hier zouden we wel een tijdje zoet zijn. In Tapolca een mooi boottochtje in de grotten. Dat is eens wat anders, toch? In het Balatonmeer zouden we eens willen gaan roeien. Of zwemmen. Of kanoën. In Héviz zouden we gaan zwemmen in het thermaalbad, een natuurlijk meer met een temperatuur van rond de 30°C. Moet je eens meegemaakt hebben. De praktijk zag er een tikkeltje anders uit. Iets na het middaguur kwamen we aan in Tapolca. Tickets konden besteld worden, maar het eerstvolgende vrije moment was 18.30u. Je leest het goed. Bijna 5u later. Om 20min te varen. Mooi niet.

Een ritje naar het Balatonmeer deed me eveneens grote ogen trekken. De stukjes ‘strand’ afgebakend met hekken. Ja, zelfs mét prikkeldraad. Achter de hekken zwetende lijven. Allemaal netjes tegen elkaar. Met daartussen krioelende kinderen. Ik zocht nog steeds naar het ultieme vakantiegevoel. Topbestemming voor zonnekloppers. Waarschijnlijk hadden wij de verkeerde plek uitgezocht. Het Balatonmeer is immers groot en heeft wellicht andere, rustigere plekken. Maar we gaan er niet voor terug.

Het thermaalbad in Héviz tenslotte wordt allesbehalve aangeraden voor kinderen jonger dan 11. Tenzij je ze in een apart kinderbad zet. En zelf om beurt gingen zwemmen. Dat leek ons ook maar niets.

Ik klink plots ontzettend kritisch en zelfs een beetje pessimistisch in deze blog. Ach, blij dat we hier geweest zijn. Maar ik krijg het benauwd bij té toeristische plaatsen, vooral dan als er zwetende lijven aan te pas komen. Een citytripje zo nu en dan daarentegen, gaat er wél altijd in.

Wat deden we dan wél tijdens ons verblijf? Wel, we gingen naar het Dinopark in Rezi dat dan nog wel in zijn kinderschoenen mag staan, nog ruimte heeft voor verbetering en niet bepaald goedkoop is voor wat je krijgt, maar ons toch kon bekoren. Sympathiek entertainment. Kleinschalig toerisme. Een klein veldje, enkele dino’s, bootjes, een treintje en een avonturenpad. Bij de inkom mogen de kids een speelgoeddino kiezen uit een Tupperwaredoos. Sympathiek, toch? De jongens hadden er de tijd van hun leven. Grote kinderen zullen er snel uitgekeken zijn, maar zeker een aanrader voor jonge avonturiers!

IMG_8678IMG_8611IMG_8608IMG_8582IMG_8565IMG_8792IMG_8793

Intussen lieten we het Balatonmeer achter ons, en reden we verder richting Slovenië.

5 gedachten over “Hongarije voor beginners. Het Balatonmeer”

  1. Leuk verhaal weer, we wilden volgend jaar Hongarije doen met kinderen en kleinkinderen(9 en 13 dan) maar twijfel slaat toe, jaar erop naar Slovenië…al prachtige dingen gezien…maar waar is de foto genomen met die parapluutjes, iets speciaals??

Wat vind jij van dit artikel?