Voor het eerst in onze kampeercarriere reserveerden we veiligheidshalve ons plekje op camping Mare Monti. De campings in Italie zijn niet zo talrijk aanwezig, en de bloemenriviera in Noord Italie blijkt een toch wel behoorlijk druk bezochte regio te zijn.
Achteraf gezien had het niet nodig geweest.
Achteraf gezien hadden we er voor onze Keereweer nog een vrij plekje gevonden.
Achteraf gezien hadden we anders misschien sneller verder getrokken.
Achteraf gezien.
Maar dat weet je niet vooraf.
Uiteraard.
Onze camping zelf was heerlijk Italiaans: veel ambiance en gezelligheid. Met kleine kampeerplekjes. Een gigantisch contrast met de Noorse, Tsjechische, Slowaakse en Hongaarse campings die we vorige zomers bezochten, maar daarom niet minder leuk. Integendeel. Ondanks de kleine plekjes, mochten wij immers iedere avond genieten van een prachtige zonsondergang boven de zee. We hadden dan ook het beste plekje van de camping.
Plaats 20…
onthoud die maar!
A room with a view.
We hadden het er naar onze zin, daar bij Mare Monti. Al was het al maar voor die heerlijk vers gebakken ciabattabroodjes s morgens.
Of de wijntjes aan de bar.
Het zwembad op een prachtligging – die verplichte badmuts neem je er dan maar bij.
De samenhorigheid van het samen supporteren voor de Rode Duivels op het WK – dankjewel Nederland, want veel mede-Belgen waren er niet te bespeuren op de camping.
Het heerlijke Italiaanse gekwetter tot in de late uurtjes, en de dramatische frustratie van een opa die z’n eigenzinnige kleinkind maar niet te slapen krijgt – Mammamia, Martinaaaaaaa!
Wat ons betreft een echte aanrader. Voor een echte rustzoeker wellicht een nachtmerrie. Al denk ik dat er sowieso rustigere streken te vinden zijn in Italie voor die rustzoekers. Maar wij vonden het er geweldig.
Komen wij dan nog een keertje terug?
Niet meteen waarschijnlijk. Maar dat heeft dan vooral te maken met het feit dat we nogal snel waren uitgekeken op Cinque Terre en na 2 dagen uitweken naar andere oorden…
En die andere oorden…die zochten en vonden we ondermeer tussen de wijnvelden in Toscane, op de boot bij Portofino en in het kunstzinnige bergdorpje Valloria…
En zo vindt iedereen uiteindelijk zijn ‘meug’ in Italië, nietwaar?…